Zondag, Pasen

We hebben gisterenavond achtereenvolgens een zandstorm, een onweer en urenlang regen op ons dak gekregen, vanmorgen ziet het er ook niet schitterend uit en we stellen onze woestijntocht een dagje uit. We maken in de voormiddag een duinenwandeling in de omgeving van de camping en moeten na tien minuten alweer een jongen op de brommer teleurstellen: neen, we hoeven geen fossielen en ook geen sieraden die ervan gemaakt worden door zijn familie. Hij wil ze toch perse laten zien, maar dat bezorgt hem alleen uit- en inpakwerk.
De namiddag brengen we,samen met een boek, aan het zwembad door, 's avonds waait het weer fel en eten we binnen.

Maandag

Grote woestijntocht: om 10u vertrekken we met onze gids Hassan en zijn dromedarissen Bob Marley en Jimmi Hendrixdoor de duinen voor een twee uur durende tocht naar een oase.

Daar krijgen we een prive tapijt met ligkussens in de schaduw (Hassen verhuist ons wel drie keer op een paar uur), krijgen we thee, een salade-met-brood maaltijd en een hoop fruit als dessert in the desert. Ondertussen proberen we ook nog een duin te overwinnen (dat lukt maar gedeeltelijk, maar het uitzicht is de moeite). In de late namiddag vertrekken we dan weer om de grote duin van de erg chebbi tegen valavond te bereiken. Onderweg maken we weer veel foto's en de deze gaat wegens vergevorderde zadelpijnen tussendoor zelf een stuk op wandel. Vera schijnt geen last te hebben. We maken nog een theestop bij een vriend van Hassan die een overnachtingsplaats voor toeristen bewaakt. We zien dat de jongen wel een snowboard staan heeft! Hij kan zich er maar mee amuseren, stikalleen de ganse dag.
We maken nog een tweede stop aan zo'n verlaten bivakplaats en even later komen een paar vrienden van Hassan aan met een groepje Nederlandse overnachters. De thee wordt gezet (hij komt stilaan m'n oren uit maar weigeren is geen optie hier) en de jongens halen hun tamtams erbij voor een streepje muziek. We praten nog wat met Hassan; nul dagen naar school geweest, zijn familie leeft nog echt in de woestijn en via opa z'n dromedarissen en de toeristen kunnen ze nu wat 'ruimer' leven, wat wil zeggen: niet meer totaal afhankelijk van ruilhandel. Ik hop voor hem dat er nog wat toekomst inzit, maar aan de hoteluitbaters hebben we al gezien waar het grote geld naartoevloeit. Daarna is het tijd voor de voorlaatste etappe: het uitzichtpunt vor de zonsondergang. Het laatste stuk wordt weer klauteren en vanop (of toch: van bijna bovenop) de grote duin kijken we naar de zon en vooral naar de duinen die nu bijna van seconde op seconde van kleurschakering veranderen. Terug bij de Bob en Jimi last dan Hassan zijn fossielen en sieradenverkoopsmoment in (weten we ook ineens wat inde tas zat die al de hele dag aan Bob Marley hing te bengelen). Ook Hassan moeten we ontgoochelen, (hij laat dat ook wel even merken, maar wanneer hij een mooie fooi krijgt bij aankomst zal dat snel vergeten blijken) en na nog eens een kwartiertje dromedarisrug staan we terug bij de mh.
Ondertussen is het helemaal donker, we nemen nog een deugddoende warme douche en Vera bakt nog een paar eitjes. Daarna liggen we snel te maffen. Een hele mooie dag beleefd, het weer was schitterend (bijna geen wind, niet tè heet, en mooie wolken voor de foto's: die volgen nog één van de volgende dagen)

Dinsdag

Overdinsdag kunnen we kort zijn: rustdag aan en in het zwembad, mijn bavianengat laten herkomen (spierpijn hebben we allebei wel een beetje) en 's avonds het laatste vlees uit de frigo en de grill op. Voor de geïntereseerden: lamskoteletjes met gegrilde paprika en kleine courgettes,vergezeld vancouscous met gebakken paprikareepjes en rozijnen.

Woensdag

mh klaargemaakt, en vertroken voor een niet zo verre etappe naar Goulmina. We hebben eindelijk terug een goeie internetverbinding en ik schrijf dus even bij. Vera is nu een meloen aan het snijden en daarna gaan we op zoek naar de oude ksar hier (=versterkt dorp).
Tot binnenkort.

@danny en pascale: ja die vissen waren dood, maar ook doodlekker. En wij zijn de 13enet voor20u aangekomen op de bovenste (bus)parking in Granada, en direkt naar beneden naar de loketten gelopen langs de autoparkings. We hadden mekaar daar tegen het lijf kunen lopen, eigenlijk konden we mekaar bijna niet ontlopen.

Woensdagvervolg (we zijn ondertussen wel een dikke week later, vakantie zeker?)
Onderweg naar deksar nog een zelfverklaarde gids van ons afgeschud (en me daareen beetje boos voormoeten maken), de ksar zelf was niet zo heel veel aan te zien, de tuintjes erachter waren mooier.

Op de camping nog een lekkere couscous gegeten. Er waren die middag ook drie lammetjes geboreneven vóórwe aankwamen,en Vera nog even schrik gehad dat er eentje op ons bord lag, maar ze waren er nog allemaal.

Donderdag
Een ongelofelijk mooie route gereden, een tip van Michele, de flamboiante Franse uitbaatster van de camping.
Vanuit Goulmima via Imiter en Assoul door de bergen van Ait Morrhad zo naar de bovenkant van de Thodra vallei en -kloof terug naar beneden naar Tinerhir.

We rijden nog een stukje verder naar het begin van de dades kloof in Boumalne Dades waar we ons kampement opslaan bij auberge-camping du soleil bleu. Omdat de douches van de camping nog niet open zijn mogen we één van de kamers gebruiken. We zijn hier de enige kampeerders en buiten drie Engelsen in de auberge is hier helemaal niemand. Het avondeten in de auberge is dan ook weinig geanimeerd.

Vrijdag
Vandaag staat de Dadeskloof op het programma. In tegenstelling tot de Thodrakloof kan je hier met een gewone wagen niet in een lus door en moet je na zo'n 60km omdraaien (het asfalt was daar op, verder kan alleen met jeeps, zeker net na de winter. Die is hier eigenlijk nog niet zo ver weg en het is nuook nog erg fris, met toppen van zo'n 2800m in de buurt.
Een heel mooi gebied hier ook weer, de foto's zullen daar weer van getuigen. We eten kefta-en Galliatajines onderweg terug naar beneden.
Daarna rijden we de dadesvallei door tot Ouarzazate, we stoppen hier even voor wat inkopen en een terrasje (met weer lekker vers sinaasappelsap voor 10dh), en rijden daarna door tot camping kasbah de la palmeraie in Agdz. Daar komen we aan terwijl de duisternis al invalt, en we gaan nog even een thee drinken in het restaurantje. Grote ambiance hier met de lokale trommelaars die indruk proberen te maken op een buslading Nederlandse meisjes die hier in de oude kasbah overnachten.

Zaterdag
In de voormiddag krijgen we een geleid bezoek in de kasbah van de familie. Heel interessant. We leren dat de grootvader van onze gids de laatste caïd van de regio was, een heleboel problemen heeft gehad net vóór de onafhankelijkheid omdat hij uiteindelijk de enige caid was die niet tegen de terugkeer wasvanhet huidige koningshuis, daardoor in de gevangenis belandde en onverwacht gestorven is net vóór de terugkeer van de koning.En geen van zijn zonen had aangeduid als opvolger, en daardoor is er nu geen caid meer in de familie.
De kasbah wordt elk jaar een deel gerestaureerd volgens de oude traditie, met de hulp van Duitse studenten van de Weimar universiteit (die van bauhaus).
In de namiddag nog wat groenten en fruit ingekocht in de buurt, onze laatste pastis gedeeld met een Franse backpacker met wie we samen de rondleiding deden, wiens fototoestel het begeven had, en via ons toch nog aan foto's geraakt. 's avonds een reusachtige couscous in het restaurant van de auberge-campingmet fruitdessert en koffie nadien. Wanneer we zondag vertrekken en de rekening krijgen schrikken we ons een hoedje: twee overnachtingen en een diner voor 255dh (25,5€, en niet per persoon!)